Leonardo da Vinci był włoskim renesansowym mistrzem, który zajmował się wynalazkami, malarstwem, rzeźbą, architekturą, nauką, studiował także muzykę, matematykę, inżynierię, literaturę, anatomię, geologię, astronomię, botanikę, pisanie, historię i kartografię. Praktykował i rozwinął także dziedzinę, którą jest sen polifazowy. Był nazywany ojcem paleontologii, ichnologii i architektury i jest powszechnie uważany za jednego z największych malarzy wszech czasów. Przypisuje mu się wynalezienie spadochronu, śmigłowca i czołgu uosabiał renesansową ideę humanistyczną.

Wielu historyków i badaczy uważa Leonarda za główny wzór „uniwersalnego geniuszu” lub „człowieka renesansu”, człowieka o „nieodgadnionej ciekawości” i „gorączkowo pomysłowej wyobraźni”, jest on powszechnie uważany za jednego z najbardziej utalentowanych ludzi, które kiedykolwiek żyli. Według historyka sztuki Helen Gardner zakres i głębia jego zainteresowań były nieporównywalne z żadnym człowiekiem, a „jego umysł i osobowość wydają się nam nadludzkie, podczas gdy sam człowiek jest tajemniczy i odległy”. Marco Rosci zauważa, że ​​choć spekuluje się na temat jego życia i osobowości, jego pogląd na świat był logiczny, a nie tajemniczy, a stosowane przez niego metody empiryczne, w tym testy obejmujące sen polifazowy, były zdecydowanie nieortodoksyjne dla jego czasów.

Leonardo Da Vinci a sen polifazowy

Bazując na zapiskach samego Leonarda, a także ludzi z którymi pracował, możemy stwierdzieć, że stosował on sen polifazowy. Najprawdopodobniej był to system UBERMAN opisany w książce o śnie polifazowym, która de facto była inspirowana właśnie Leonardem!

Faktycznie, ciężko byłoby sobie wyobrazić w jaki sposób mógłby on realizować tyle nowych pomysłów czy malować coraz to nowe obrazy, śpiąc po 8 godzin na dobę. Można więc z czystym sumieniem przyjąć, że jego sukces w dużej mierze opierał się na ograniczeniu snu!

Młodość i życie Leonarda da Vinci

Urodzony poza zalegalizowanym małżeństwem Piero da Vinci i chłopki, Cateriny, w Vinci w regionie Florencji, Leonardo da Vinci kształcił się w pracowni znanego florenckiego malarza Andrei del Verrocchio. Wiele z jego wcześniejszego życia zawodowego spędził w służbie Ludovico il Moro w Mediolanie. Później pracował w Rzymie, Bolonii i Wenecji, a ostatnie lata spędził we Francji w domu przyznanym mu przez Franciszka I z Francji.

Leonardo Da Vinci był i jest znany przede wszystkim jako malarz. Wśród jego dzieł, najbardziej znanym i cenionym portretem  jest Mona Lisa, natomiast Ostatnia Wieczerza, najczęściej reprodukowanym obrazem religijnym wszech czasów. Rysunek Człowieka witruwiańskiego Leonarda  również jest traktowany jako ikona kultury reprodukowana na przedmiotach tak różnych, jak monety euro, podręczniki i koszulki.

Obraz Leonarda, Salvator Mundi, został sprzedany za rekordową sumę 450,3 miliona dolarów na aukcji Christie’s w Nowym Jorku, 15 listopada 2017 r. Była to najwyższa cena jaką kiedykolwiek zapłacono za dzieło sztuki. Zachowało się około 15 jego obrazów.

Leonardo Da Vinci jest szanowany za swoją techniczną pomysłowość. Konceptualizował latające maszyny, rodzaj opancerzonego pojazdu bojowego, skoncentrowaną energię słoneczną, maszynę dodającą, i podwójny kadłub. Jeśli chodzi o nauki humanistyczne, jednym z najpopularniejszych wynalazków Leonarda było szybkie czytanie dzięki któremu był on w stanie przyswajać wiedzę w niestandardowym tempie! Stosunkowo niewiele z jego projektów zostało skonstruowanych lub nawet wykonalnych za jego życia, ponieważ współczesne naukowe podejście do metalurgii i inżynierii było dopiero w powijakach w okresie renesansu. Niektóre z jego mniejszych wynalazków, takie jak automatyczna nawijarka szpulki i maszyna do badania wytrzymałości drutu na rozciąganie, weszły do produkcji masowej. Wiele najbardziej praktycznych wynalazków Leonarda jest obecnie przedstawianych jako modele robocze w Muzeum Vinci. Dokonał istotnych odkryć w dziedzinie anatomii, inżynierii lądowej, geologii, optyki i hydrodynamiki i fazy snu, ale nie opublikował swoich odkryć i nie miał bezpośredniego wpływu na późniejszą naukę.

Sława Leonarda w jego życiu była taka, że ​​król Francji traktował go jak trofeum i twierdził, że wspierał go na starość i trzymał go w ramionach, gdy umarł.

Ponadczasowy charakter Leonarda Da Vinci

Zainteresowanie Leonardo i jego pracą nigdy nie zmniejszyło się. Tłumy wciąż czekają, by zobaczyć jego najbardziej znane dzieła, T-shirty wciąż noszą jego najsłynniejszy rysunek, a pisarze nadal witają go jako geniusza, spekulując o jego życiu prywatnym.

Giorgio Vasari, w rozszerzonym wydaniu Lives of the Artists, 1568, przedstawił swój rozdział o Leonardzie następującymi słowami:

W normalnym toku wydarzeń wielu mężczyzn i kobiet rodzi się z niezwykłymi talentami; ale od czasu do czasu, w sposób przekraczający naturę, pojedynczy człowiek jest cudownie obdarzony przez Niebo pięknem, wdziękiem i talentem w takiej obfitości, że pozostawia innych mężczyzn daleko w tyle, wszystkie jego działania wydają się natchnione i rzeczywiście wszystko, co robi wyraźnie pochodzi od Boga raczej niż z ludzkich umiejętności. Wszyscy przyznawali, że tak było w przypadku Leonarda da Vinci, artysty o wybitnym pięknie fizycznym, który okazywał nieskończoną łaskę we wszystkim, co robił, i który tak genialnie kultywował jego geniusz, że wszystkie problemy, które badał, rozwiązał z łatwością.

– Giorgio Vasari

Ciągły podziw, że Leonardo Da Vinci dowodził malarzami, krytykami i historykami, znajduje odzwierciedlenie w wielu innych pisemnych komentarzach. Baldassare Castiglione, autor Il Cortegiano („Dworzanin”), napisał w 1528 roku: „… Inny z największych malarzy na tym świecie patrzy na tę sztukę, w której jest niezrównany …”, podczas gdy biograf znany jako „Anonimo Gaddiano” napisał, c. 1540: „Jego geniusz był tak rzadki i uniwersalny, że można powiedzieć, że natura dokonała cudu w jego imieniu …”.

Wiek XIX przyniósł szczególny podziw dla geniuszu Leonarda, powodując, że Henry Fuseli napisał w 1801 roku: „Taki był początek sztuki nowoczesnej, kiedy Leonardo da Vinci rozpętał się w blasku, który zdystansował wcześniejszą doskonałość: złożony ze wszystkich elementów, które stanowią esencja geniuszu … „. To brzmi echo AE Rio, który napisał w 1861 roku:” Wzniósł się ponad wszystkich innych artystów poprzez siłę i szlachetność swoich talentów „.

W XIX wieku znany był szeroki zakres notatników Leonarda, a także jego obrazy. Hippolyte Taine, który sam praktykował sen polifazowy,  napisał w 1866 roku: „Nie może istnieć na świecie przykład innego geniuszu tak uniwersalnego, tak niezdolnego do spełnienia, tak pełen tęsknoty za nieskończonym, tak naturalnie wyrafinowanym, tak daleko przed swoim własnym stuleciem i następnymi wiekami „. Historyk sztuki Bernard Berenson napisał w 1896 roku:” Leonardo jest jedynym artystą, o którym można powiedzieć z doskonałą dosłownością: Nic, co dotknął, ale przemieniło się w coś o wiecznej urodzie. Czy to jest przekrój Czaszka, struktura chwastów lub badanie mięśni, on, ze swoim wyczuciem linii i światła i cienia, na zawsze przełożył go na wartości ożywiające „.

Spuścizna Leonarda Da Vinci

Zainteresowanie geniuszem Leonarda Da Vinci trwa nieprzerwanie; eksperci badają i tłumaczą jego pisma. Analizują jego obrazy za pomocą technik naukowych, argumentują na temat atrybucji i szukają dzieł, które zostały zarejestrowane, ale nigdy ich nie znaleziono. Dzięki nim wiemy, że sen polifazowy jest bezpieczny i można go stosować w życiu codziennym!  Liana Bortolon, pisząc w 1967 roku, powiedziała: „Ze względu na wielość interesów, które skłoniły go do podążania za każdą dziedziną wiedzy … Leonardo można uznać, całkiem słusznie, za geniusza wszechświatowego i ze wszystkimi niepokojącymi. wydobywa się z tego określenia, człowiek jest dziś tak samo niekomfortowy. Wobec geniuszu, jak to było w XVI w. Minęło pięć wieków, ale wciąż patrzymy na Leonarda z podziwem „.